Մարդկանց կյանքում շատ են արտասվելու պատճառները: Դրանք կարող են լինել քահանայի մոտ չխոստովանած մեղքերը, որոնք ճնշում են խնդրո անձի մտքի, սրտի և հոգու վրա, ազգականի անակնկալ մահը, ընտանի կենդանու հիվանդությունը, բնության աղետների պատճառած վնասները և այլն:

Նոյեմբերն էլ եկավ։ Հետաքրքիր է՝ հուլիսին ոչ մի կերպ չես պատկերացնում, որ նոյեմբեր է գալու, իսկ նոյեմբերին թվում է, թե հուլիսը չի եղել՝ էն, որ գիշերը պատուհանները պատին տված շնչահեղձ պառկած ես խոնավ բարձի վրա ու շոգից տանջվում ես։ Կարծես քեզ հետ չի եղել։

Ամբողջ Հայաստանի, Վրաստանի ու Պարսկաստանի մեջ չկա այնքան բարեբեր երկիր, ինչպիսին Ղարաբաղն է, ուր մեկ ֆունտ սերմից արտադրվում է 110 ֆունտ ցորեն:

Թուրքական իշխանություններն Աղբյուր Սերոբին վերացնելու համար չհամարձակվեցին առճակատ փորձ անել նրան գերեվարելու և վերացնելու համար։ Նրանք դիմեցին թունավորելու զազրելի միջոցին։ Սերոբին թունավորելու հայրենադավ գործը հանձն Է առնում Խալիլի ոսկիների փայլից շլացած Գեղաշենցի Ավեն։

Կգա մի օր, ու դու կհասկանաս, որ ուրիշի ցավ չկա, կա տիեզերական ցավին անհաղորդ հոգի, որ նույնն է, ինչ դիակն անձրևի տակ։

Ավետիք Իսահակյանի մասին հուշերը բացահայտում են նրա մարդկային դրական հատկանիշները, անկեղծությունն ու նուրբ հումորը։

Ինչը սորոսնյային վատ է, հային լավ է։ «Թութիի տիկնիկներ» հաղորդման արձագանքներն եմ նայում դրանց էջերում. «Սորոսի տիկնիկները» չեն ուզում «Թութիի տիկնիկ» պիտակավորվել՝ բրենդի հարց է։ Մանիպուլյացիա, ապատեղեկատվություն ,փաստերի կամային մեկնաբանում՝ այսպես են բնութագրում էդ հաղորդումը։

Համալսարանի մի պրոֆեսոր հարց տվեց իր ուսանողներին. -Արդյոք այն ամենը, ինչ գոյություն ունի, ստեղծված է Աստծո՞ կողմից: Մի ուսանող համարձակորեն պատասխանեց. -Այո:

Դարվի՜ն, Դարվի՜ն, Դարվի՜ն, զուր անցավ ողջ կյանքդ, քո թեորիան չիրականացավ։ «Գոյության կռիվդ» սուտ բան է եղել։

«Եթե ռուսները արտաքսվեն Կովկասյան շղթայի այն կողմը, և մենք մնանք հաղթական Թուրքիայի և մուսավաթական Ադրբեջանի արանքում, ունենալով կողքներիս ազգայնական-մենշևիկյան Վրաստանը, որը, ռուսների ահից ու իր սեփական գոյությունը ապահովելու համար, պիտի աշխատի ամեն կերպ հաճո լինի թուրքերին… ՈՒրիշ խոսքով՝ նորից պիտի հաստատվի այն դրությունը, որ գոյություն ուներ 1918-20 թվականներին, մի անտանելի դրություն, որի մեջ խեղդվում էր Հայաստանը և որից նրան փրկեց միմիայն ռուսների վերադարձը: Ահա հեռանկարները»։